De wandeling
“Wat een fantastische dag voor een wandeling!”, zegt Alice Muller als ze aankomt bij het Kuinderbos in de omgeving van Emmeloord. Een dik pak sneeuw en een stralende zon maken het winterplaatje compleet. Alice adviseerde deze locatie voor De Wandeling, een nieuwe rubriek in ZIN. Haar gespreks- en wandelpartner is Maaike Strengers, schoolmaatschappelijk werker in Emmeloord. Het thema is één van de waarden van ROC Friese Poort: solidariteit.
Vanaf natuurkampeerterrein De Veenkuil vertrekt de Wandelroute Natuurpad De Kuilen, een afwisselende wandeling van drie kilometer om een meertje. Lopend over het besneeuwde kampeerterrein komt bij Alice het wintersportgevoel naar boven. Op onze wintersportvakantie staan wij met de caravan op een camping direct aan de piste, dat is zo mooi! Dichterbij dan dit gevoel zal die vakantie deze winter niet komen vanwege corona. Ook tijdens deze wandeling loopt het onderwerp onontkoombaar mee.
Alice: “Hoe gaat het met jou? Kan je goed je werk doen?” Maaike: “Ik ben blij dat ook mijn jongste weer naar school kan. Het is lastig. Ook omdat ik geen extra ruimte in mijn huis heb en gesprekken soms in de slaapkamer moet voeren. Woorden zijn net dingen, die gaan aan de muren zitten. Voor je het weet, is alles met elkaar verbonden en is je werk overal. Maar het doet me zeker goed dat ik sinds het begin van de coronatijd solidariteit heb ervaren, ook vanuit het College van Bestuur. De wekelijkse brieven en Friese Poort draait door, deze betrokkenheid vond ik heel mooi. Het zijn bijzondere tijden en voor veel mensen is het een beproeving. Dan is het fijn te weten dat we het samen doen. Hoe gaat het bij jou?”
Maaike Strengers
Alice Muller
Alice: “Ik heb twee dochters van 13 en 15 jaar. Ze redden zichzelf prima, maar ik maak me de laatste maanden wel zorgen over het gemis van hun sociale leven. Ook studenten worstelen hiermee. Van sommigen weten we dat ze echt eenzaam zijn. Dan breekt mijn hart, ik vind het echt heel schrijnend als ze het gevoel hebben er helemaal alleen voor te staan.” Maaike: “De coronaregels hebben voor jongeren een enorme impact. Ik ga soms bij ze langs om te wandelen. De meesten gaan mee, maar sommigen doen niet open. Ik ben dit werk gaan doen, omdat ik het zo belangrijk vind om studenten te zien. Juist nu ze het zo hard nodig hebben, lukt dat niet goed. Ik mis de echte verbinding. Als ik door een leeg schoolgebouw loop, kan ik er somber van worden.” Alice: “Ik hoor het ook van collega’s. We gaan door, doen er alles aan om in verbinding te blijven met onze jongeren, maar het duurt te lang. Raken we jongeren kwijt?”
Maaike: “De meesten zijn in beeld, maar er zijn zeker studenten waarover ik me zorgen maak. Als je het dan hebt over solidariteit, is dit het moment om solidair te zijn met de jongeren. Niet alleen bureau TAB, maar alle docenten. Vergeet niet hoeveel impact je kunt hebben op iemands leven. Je kunt zoveel verschil maken! Ga het gesprek aan en vraag door. Als je iemand vertelt over jouw eenzaamheid wordt het ‘tweezaamheid’. Een gedeelde emotie is een zakkende emotie. Daar kunnen we als school veel in doen. Trouwens ook richting ouders, want ik heb ook wanhopige ouders aan de telefoon die niet meer weten hoe ze hun kind uit bed krijgen. Ook hun kunnen we leren hoe je het gesprek aangaat.”
Alice: “Solidariteit is een actueel thema in deze coronatijd. In eerste instantie vroegen we jongeren zich aan de regels te houden vanuit solidariteit met de kwetsbaren. Inmiddels is dat omgekeerd en is solidariteit nodig richting jongeren. Jouw werk is hierin zo belangrijk. In feite is elke docent nu tijdelijk een maatschappelijk werker. Onze aandacht voor brede vorming - en waarden als solidariteit en naastenliefde - krijgt een extra dimensie. Het denken om elkaar zit diep in ons DNA verankerd en nu kunnen we het ook echt voorleven voor studenten. Je ziet dat ze deze vaardigheden nodig hebben om met corona te dealen.”
Alice duwt een houten hek open dat naar een weiland leidt. Hier hebben we de kans wilde paarden te zien, vertelt ze. We stappen stevig door, filosoferend over wat ROC Friese Poort meer kan doen en meegeven op het gebied van solidariteit.
Maaike: “Solidariteit gaat voor mij over saamhorigheid en ik vind het goed dat onze school zich daarvoor inzet. Bijvoorbeeld met Brede Vorming, Teezr, de Empathiedagen en NL Doet. Zo laten we studenten direct ervaren wat solidariteit is. Hoe doe je dat, naar elkaar omzien? Hoe begin je een gesprek, welke vragen stel je? We doen al veel goed, maar van mij mogen we verder gaan. Nog meer een social community maken die mensen met elkaar verbindt. Ik hoorde eens van iemand die straatjongens in Den Haag van de straat haalde en ze vroeg steunpakketten te brengen naar ouderen. Dat soort kansen zie ik voor ROC Friese Poort. Kwetsbare mensen kunnen een klus aandragen en wij trommelen onze timmermannen op. Als een student geen sociaal netwerk heeft, zoeken we maatjes. Met dit soort initiatieven creëren we een gemeenschap binnen onze school die saamhorigheid en solidariteit uitdraagt. Onderling en naar de samenleving.” Alice: “In onze uitgangspunten hebben we iets geformuleerd over communities en er zijn al mooie verbindende initiatieven. Ik ben het met je eens dat we het groter kunnen maken. De school als social community, actief verbindingen creëren, bijvoorbeeld ook met onze inburgeraars. Je kunt mooie maatjes maken, fysiek of online. Ik gun onze studenten dat ze tijdens hun schooltijd met veel verschillende mensen in aanraking komen. Mijn ouders waren actief in de kerk en elke zondag kwam er wel iemand mee naar huis die hulp of gezelligheid nodig had. Daardoor heb ik van jongs af aan mensen leren kennen vanuit verschillende lagen en culturen. Ik vind dat heel waardevol, interesse in de ander en verschillen waarderen. Dit is het begin van solidariteit.
Maaike: “Juist als school kunnen we goed zorgen voor verbinding tussen verschillende mensen. Misschien dat ik nu een spannend onderwerp aansnijd, maar als we echt een social community en inclusieve school willen zijn, lijkt het me goed naast christelijke feestdagen bijvoorbeeld ook het Suikerfeest vieren. Ik ben trots op hoe wij Paarse vrijdag vieren op school. Laten we bestaande rituelen verrijken met nieuwe initiatieven, die voor saamhorigheid zorgen. Ik word daar heel blij van.” Alice: “Ik vind het belangrijk dat je op onze school kunt zijn wie je bent. We leren je de vaardigheden om verbinding te leggen en solidair te zijn. In deze tijd wordt extra duidelijk hoe belangrijk dat is. Samen sta je sterker. Laten we dat voor de toekomst vasthouden en versterken.”
Met deze mooie afsluitende woorden zijn we terug op de parkeerplaats. Vol inspiratie en met een frisse blos op de wangen rijden we terug naar de thuiswerkplek. Op naar een warme kop thee!
Wil je deze route ook eens lopen?
